Censuur in België: artikels Werkgroep Morkhoven verdwenen

Het Engelstalig magazine ‘The Sprout’ publiceerde destijds een foto van de lijkjes van Julie en Melissa, twee vermoorde kinderen uit de Dutroux-zaak. Op de foto kon men zien hoe deze kinderen mishandeld en gefolterd waren geweest.

De Belgische pers vond het ’schandalig’ dat een dergelijke foto werd gepubliceerd omdat zij verveeld zat met het feit dat zij in haar berichtgeving over de zaak Dutroux, steeds stelde dat de twee voornoemde kinderen ‘van de honger’ omkwamen.

De Belgische Justitie zorgde ervoor dat de nummers van het tijdschrift uit de rekken verdwenen en op het adres van de website van ‘The Sprout’ kon men vervolgens lezen: ‘You have reached this page because you requested a page from the site www.thesprout.net . This site has been temporarily disabled.’

Gezien Marc Dutroux videobeelden maakte van zijn verkrachtingen, kan men zich afvragen of de twee vermoorde kinderen niet gebruikt werden voor de zogenaamde snuff-movies waarop men kan zien hoe kinderen verkracht en gefolterd worden totdat zij tenslotte sterven.

Een Belgisch en een Europees parlementslid konden na de onthulling van de kinderpornozaak Zandvoort een soortgelijke videofilm ten huize van Marcel Vervloesem van de Werkgroep Morkhoven bekijken.
Op de videofilm zag men hoe een huilend vierjarig meisje door een crimineel die als geneesheer verkleed was, in het artsenkabinet verkracht werd terwijl een 12-jarig meisje verpleegster moest spelen en de nodige instrumenten op een schaaltje kwam brengen…

Het is geweten dat zulke video’s zeer duur (tot 30.000 Euro per stuk) verkocht worden en vooral hun weg vinden naar de pedocriminele netwerken en hun clienteel.

Volgens de Belgische autoriteiten behoorden ‘al die verhalen over kinderpornonetwerken en snuff-movies echter tot het rijk van de verbeelding’ en handelde Marc Dutroux als een éénzame pervert.

Terwijl het bestaan van pedocriminele netwerken door de Belgische autoriteiten nog steeds wordt ontkend, vroegen twee parlementsleden (Hubert Brouns en en Marc Verwilghen) in de plenaire vergadering van 6 november 1997 om meer uitleg aan de Belgische Justitieminister Stefaan De Clerck (CD&V, Vlaamse Chisten Democraten) omtrent het zogenaamde Temse-netwerk dat door de Werkgroep Morkhoven in 1990 werd ontdekt.

De Clerck antwoordde toen ondermeer: « Op basis van een brede waaier aan documentatie, ben ik tot de conclusie gekomen dat het onderzoek behoorlijk, volledig en met alle mogelijke middelen werd gevoerd. Daarenboven gebeurde dit met alle internationale autoriteiten en landen die met deze zaak in verband konden worden gebracht. Om terug te komen op de inleiding: ik citeer de eindparagraaf van de procureur-generaal: » Ik hou eraan u hierbij mijn slotbedenking met betrekking tot de door de VZW Werkgroep Morkhoven in de mediabelangstelling gebrachte problematiek over te maken. Deze Vereniging blijft blijkbaar de gerechtelijke en politieke instanties overstelpen met klachten en met de meest fantasierijke verhalen, teneinde het parket, het onderzoek en de rechtbank in een slecht daglicht te stellen; getuige daarvan hun talloze protestbrieven u reeds wel bekend. De VZW Morkhoven maakt daarbij handig gebruik van het feit dat de problematiek inzake pedofilie thans zeer gevoelig ligt bij de publieke opinie, zich daarbij opwerpend als een witte ridder die de strijd aanbindt tegen dergelijke praktijken. In werkelijkheid hebben enkele leden van de Vereniging een kwalijke reputatie en een bedenkelijke moraliteit. Nu stellen zij alles in het werk, teneinde zelf hun veroordeling te ontsnappen’. Justitieminister De Clerck: « ik neem deze woorden tot de mijne. Dergelijke methodes worden, mijns inziens, ook in België toegepast. Als duidelijk blijkt dat misbruik wordt gemaakt van de lichtgelovigheid, meer nog van de publieke, ja zelfs van de politieke opinie om eigen belangen na te streven, moeten we daaraan paal en perk durven stellen. »

Volksvertegenwoordiger Hubert Brouns (CD&V) die de video ten huize van Marcel Vervloesem gezien had, antwoordde hierop zonder een oog te verpinken: « Ik dank de minister voor zijn uitvoerig antwoord. Hij toont zeer gedetailleerd aan dat het onderzoek wel degelijk goed werd gevoerd. De fundamentele klacht van de VZW Morkhoven vervalt. Het is goed dat de minister inspanningen doet om deze mensen te overtuigen van hun ongelijk zodat ze hun acties stopzetten. »

Marc Verwilghen (Vlaamse Liberalen) die Voorzitter van de Commissie Dutroux en nadien Justitieminister werd, interpelleerde De Clerck met de volgende woorden: ‘Er is door de Werkgroep Morkhoven een lijst gevonden waarop de namen voorkomen van een aantal Belgen die geïnteresseerd zijn in de afname van dit soort video’s. Werd ook dat onderzoek gevoerd ? Als men een pedofilienetwerk wil ontmaskeren, dan moet ook dat worden onderzocht. Is deze lijst uitgespit en geeft zij aanleiding tot het besluit of er al dan niet een pedofilienetwerk bestaat ? Laat er trouwens geen twijfel over bestaan: Ook ons land kent pedofilienetwerken. Zoveel is intussen duidelijk. Daarop kreeg ik graag nog een antwoord.’

De Clerck's antwoord: ‘Op basis van die lijst heeft men het netwerk onderzocht. Het onderzoek werd zowel in België en Nederland als Lissabon gevoerd. De documenten werden niet afgeschermd’…

In werkelijkheid werd de hele kinderpornozaak Zandvoort, zoals ook met de zaak Dutroux gebeurde, in de doofpot gestopt.

De volgens het rapport van de federale politie 88.539 foto’s van de kinderen in de kinderpornozaak Zandvoort, werden niet onderzocht wegens ‘te oud’ en ‘enkel kinderen van vreemde afkomst’. De gefolterde en misbruikte kinderen (waaronder zelfs baby’s) werden dus nooit geidentificeerd.
De kinderpornoproducenten uit de zaak Zandvoort en de kinderfolteraars en misbruikers werden nooit opgespoord en vervolgd door de Belgische justitie.

Terwijl de Belgische parlementsleden, ministers enz. aannamen dat er kinderpornonetwerken bestonden (de hoofdfiguur van het netwerk Temse werd uiteindelijk aangehouden en veroordeeld), wordt er tot de dag van heden echter nog altijd een discussie gevoerd over het bestaan van pedocriminele netwerken in België omdat die aan de Belgische grens plotseling blijken op te houden met te bestaan.

(Normaal gezien had dit artikel ook op de skyblog ‘Doofpot Justitie’ moeten gepubliceerd worden maar die werd enkele weken geleden, tesamen met het hele internet-archief van de vzw Werkgroep Morkhoven sinds 2005, door Skynet gesloten)